Epitafium dla kolegi

Zmiażdżono mu głowę,

Wybito mu oczy,

Nos rozcięto na dwoje;

Język przycięty,

i zęby wybite,

Piłujący katolików,

Wierny uczniu swoich nauczycieli,

Czemu godzisz w głowę,

A zostawiasz serce?

Ono nadal mocno bije,

I nie chce przestać,

Aż zabrzmi jak dzwon…

Na alarm

Dla sprawiedliwości,

dla wolności,

dla Polski…

Kapłanie.

Żołnierzu!

Pokorny wobec Boga,

Ale niepokorny dla komuny,

Niepokorny dla kupczących Polską,

Nie opieraj się już śmierci,

Bo już swoje zrobiłeś….

I powiedz wtedy do Pana,

Na którego wezwanie Stanąłeś w dwuszeregu:

Melduję… próbowałem…

Siałem święty niepokój serca

I lęk przed grzechem,

Budziłem zgaszone sumienia

Dla Ciebie… i dla Polski…

Lecz żal odchodzić,

Bo zostało

Tak wiele do zrobienia